Režija: Fyodor Bondarchuk
Uloge: Vasiliy Stepanov, Yuliya Snigir, Pyotr Fyodorov
Više o filmu: http://www.imdb.com/title/tt0972558/
Trailer: http://www.youtube.com/watch?v=ojw7I016Puw
Pogledajte još: The Time Machine (2002)
Prema ovom filmu sam pristupio sa dozom opreza, jer mi je još u sećanju Night Watch (2004), ruski film koji mi se baš nije svideo. Ovoga puta u pitanju je kudikamo bolje ostvarenje, a tome verovatno najviše doprinosi što je The Inhibited Island rađen na osnovu knjige Arkadiya i Borisa Strugatskog, jednih od najpoznatijih ruskih SF pisaca.
Ono što dominira u knjigama braće Strugatskiy je slika totalitarnog i diktatorskog društva, bez obzira u koji vremenski period budućnosti je radnja smeštena. Verovatno zbog straha od cenzure i represije braća su radnju svojih dela vešto umotala u oblandu SF-a, a svaka sličnost sa životom u tadašnjem SSSR-u je očigledna i namerna. Tako je i u slučaju ovog filma, koji je rađen po knjizi istoimenog naziva, na engleskom području prevedenog kao Prisoners of Power (1971).
Radnja prati mladića Maksima (Vasiliy Stepanov) dok se vozika na svom svemirskom brodiću kroz galaksiju i upada u kišu meteorita, te oštećenog broda biva prinuđen da sleti na nepoznatu planetu. Planeta u početku deluje kao nenaseljena ali ubrzo ga policija privodi u grad i počinje ispitivanja. Sticajem okolnosti uspeva da pobegne i lutajući gradom vidi da je život u njemu pun kontrasta. To će još bolje sagledati kada upozna zgodnu konobaricu Radu (Yuliya Snigir) i njenog brata koji će ga zaposliti u žandarmeriji. Nakon brojnih racija u siromašnim delovima grada, suđenjima gde građani bez nekog velikog razloga bivaju osuđeni na doživotni rad ili smrt, ali i upoznavanjem sa famoznim tornjem koji zračeći radijacijom kontroliše građane, Maksimu postaje jasna slika društva i on napušta službu i stavlja se na stranu neke vrste „pokreta otpora“ i postaje njihov predvodnik.
Ono što karakteriše ovaj film je moderan izgled i izuzetna scenografija, sa bogato i kvalitetno urađenim maskama, make-upovima, odećama, vozilima i svime ostalim što čini vizuelni dojam. Takođe, glumci su vrlo pažljivo izabrani, ali po mom mišljenu namenski, da organi diktatorskog režima budu što ružniji a Maksim i Rada sušta suprotnost (hint: ukucati Yuliya Snigir u google search). Režija je dobra, nije teško pratiti radnju, iako mnoge stvari sa početka filma postaju jasne tek kasnije. Film deluje moderno ali u isto vreme dovoljno drugačije od američkih SF ostvarenja. Ono što je „američko“ u filmu je matrixolika borba Maksima sa negativcima, ali sad znamo i da je Matrix hit u rusiji i da je ovaj film namenjen i nešto mlađoj populaciji. Zanimljivo je da u filmu istaknutu ulogu glumi i sam režiser, Fyodor Bondarchuk.
Film je dovoljno interesantan, pogotovo ljubiteljima ruske SF književnosti, mada može delovati u nekim detaljima zastarelo, što je rezultat priče nastale još pre 40 godina (da Rusi gde god se nađu dižu revoluciju; dosta puta opisivana tema u starijim ruskim SF delima). U svakom slučaju ga preporučujem za gledanje a ja ću (pošto priča u ovom filmu nije dovršena) pogledati i nastavak filma iz 2009. godine.
0 comments:
Post a Comment